Syaikh Muhammad bin Ibrahim Alu Syaikh (1311-1389H)

Beliau Rohimahullah adalah Syaikh al­-Allamah al-Faqih al-Muhaddits Abu Abdul Aziz Muhammad bin Ibrahim bin Abdul Lathif bin Abdur Rah­man bin Hasan bin Muhammad bin Abdul Wahhab at-Tamimi an-­Najdi.
Beliau Rohimahullah dilahirkan pada bulan Muharram tahun 1311 H di Riyadh (Saudi Arabia) dalam ling­kungan keluarga yang dikenal dengan keilmuan dan keutamaan mereka.

Pertumbuhan ilmiah dan Guru-gurunya
Beliau tumbuh di Riyadh di dalam lingkungan yang penuh dengan pancaran ilmu. Ayahanda­nya Qadhi kota Riyadh. Dan paman-pamannya para ulama yang masyhur.

Pada umur 7 tahun, beliau Rohimahullah belajar tajwid al-Qur’an di bawah bimbingan Syaikh Abdur Rahman bin Mufairij. Kemudian beliau menghafal al-Qur’an pada usia 11 tahun.


Setelah hafal al-Qur’an beliau belajar kepada ayahandanya ring­kasan-ringkasan risalah-risalah para imam dakwah tauhid. Beliau hafalkan matannya lebih dulu kemudian beliau setorkan hafalan tersebut kepada ayahandanya. Setelah mutqin, ayahandanya memberikan syarah (penjelasan) matan tersebut kepada beliau.
Ketika berusia 16 tahun, beliau mengalami sakit pada kedua matanya selama setahun yang menyebabkan beliau kehilangan penglihatannya.

Pada tanggal 6 Dzulqa’dah 1329 H, ayahandanya meninggal dunia dalam usia 49 tahun. Maka beliau melanjutkan ta’limnya kepada para ulama negerinya. Beliau belajar kepada setiap gurunya dalam bidang ilmu yang gurunya menonjol pada bidang tersebut sehingga beliau menon­jol dalam setiap bidang ilmu yang beliau pelajari. Dalam bidang tauhid, tergolong kuat dalam tahqiq. Dalam bidang fiqih, beliau kokoh dalam ijtihad. Dalam bidang bahasa dan sastra Arab, beliau pakarnya. Demikian pula dalam bidang ilmu lainnya.
Di antara guru-guru beliau selain ayahandanya: pamannya, Syaikh Abdullah bin Abdul Lathif, Syaikh an-Nahwi al-Faradhi al-­Faqih Hamd bin Faris, Syaikh al-­Muhaddits al-Faqih Sa’d bin Atiq, Syaikh al-Faradhi Abdullah bin Rasyid, Syaikh al-Faqih Muhammad bin Mahmud.

Beliau belajar kepada ayahan­danya Ushul Tauhid dan Mukhta­sharatnya. Demikian juga ilmu Faraidh yang kemudian beliau perdalam pada Syaikh Abdullah bin Rasyid yang beliau belajar kepadanya Altiyah Faraidh.
Beliau belajar kepada paman­nya, Syaikh Abdullah bin Abdul Lathif, banyak sekali kitab yang beliau hafal sebagiannya, seperti Kitabut Tauhid, Kasytu Syubuhat, Tsalatsatul Ushul, Aqidah Wasithiyah dan Hamawiyah, dan yang lainnya.

Dalam bidang fiqih; beliau menghafal matan Zadul Mustaqni’ di bawah bimbingan Syaikh Hamd bin Faris. Kemudian beliau Rohimahullah melanjutkan ta’limnya kepada Syaikh Muhammad bin Mahmud dan Syaikh Sa’d bin Atiq.

Dalam bidang hadits, beliau menghafal kitab Bulughul Maram dan separuh kitab Muntaqal Akhbar di bawah bimbingan pamannya, Syaikh Abdullah bin Abdul Lathif.
Beliau juga belajar Alfiyah al-­Iraqi kepada Syaikh al-Muhaddits Sa’d bin Atiq yang memberikan kepada beliau ijazah-ijazah hadits yang beraneka ragam. Demikian pula beliau meriwayat­kan dengan sama’ banyak sekali sanad-sanad hadits dari Rasulullah Sholallahu ‘alaihi wasalam.
Dalam bidang bahasa dan sastra Arab, beliau mempelajari dan menghafal al-Ajrumiyah, Mulhatul I’rab, Quthrun Nada, dan Altiyah Ibnu Malik kepada al-­Allamah an-Nahwi Hamd bin Faris.

Kehidupan Ilmiahnya
Ketika Syaikh Muhammad bin Ibrahim berusia 28 tahun, Syaikh Abdullah bin Abdul Lathif wafat. Menjelang wafat, beliau berwa­siat kepada Malik Abdul Aziz, raja Saudi Arabia waktu itu, agar menjadikan Syaikh Muhammad bin Ibrahim sebagai pengganti­nya. Maka Malik Abdul Aziz kemudian mengangkat Syaikh Muhammad bin Ibrahim sebagai imam Masjid Syaikh Abdullah bin Muhammad bin Abdul Wahhab di Riyadh -yang saat ini bernama Masjid Syaikh Muhammad bin Ibrahim-.

Mulailah Syaikh Muhammad bin Ibrahim memulai majelis­-majelis ta’limnya di masjid tersebut. Semakin hari majelis-­majelis ta’limnya semakin kuat dan mengarah. Sehingga menca­pai puncak kematangannya pada tahun 1350-1370 H, majelis ta’limnya menonjol dengan kekuatan ilmiahnya. Beliau tidak henti-hentinya dalam ta’limnya sampai akhir hayatnya.

Syaikh Muhammad bin Abdur Rahman bin Qasim, salah seorang murid beliau, menyifati majelis ta’lim beliau dengan mengatakan, “Beliau memiliki tiga majelis yang tersusun dengan sistematis: Pertama: Setelah shalat Fajar hingga terbit matahari. Kedua: Setelah matahari meninggi hingga 2-4 jam berikutnya. Ketiga: Setelah shalat Ashar. Dan ada majelis keempat tetapi tidak rutin, yaitu setelah Zhuhur.
Sesudah shalat Maghrib beliau meluangkan waktu untuk mura­ja’ah kitab-kitab yang hendak diajarkan besoknya sesudah Fajar.

Adapun kitab-kitab yang be­liau ajarkan dalam majelis-ma­jelis ta’limnya sebagai berikut:

1. Sesudah Fajar: Alfiyah Ibnu Malik dengan Syarah Ibnu Aqil, Zadul Mustaqni’ dengan syarhnya Raudhul Murbi’, Bulughul Maram, al-Ajrumiyah, Mulhatul I’rab, Quthrun Nada, Ushulul Ahkam, Hamawiyah, Tadmuriyah, dan Nukhbatul Fikar.
2. Sesudah terbit matahari, beliau mengajarkan dalam bidang aqidah: Kitabut Tauhid, Kasytu Syubuhat, Tsalatsatul Ushul, Aqidah Wasithiyah, Masa’ilul Jahiliyah, Lum’atul I’tiqad, dan Ushulul Iman. Dalam bidang hadits: Arba’in Nawawiyah dan Umdatul Ahkam. Dalam bidang fiqih: Adabul Masyi ila Shalat.
Setelah selesai dari kitab-­kitab yang ringkas di atas, beliau melanjutkan dengan kitab-kitab yang luas pembahasannya, seper­ti: Fathul Majid, Syarah Thahawiyah, Syarah Arba’in Nawawiyah, Shahih Bukhari, Shahih Muslim, Sunan Empat, tulisan-tulisan Syaikhul Islam Ibnu Taimiyah, Ibnul Qayyim, Ibnu Katsir, serta kitab-kitab ulama lainnya.
3. Sesudah shalat Zhuhur, beliau mengajarkan Zadul Mustaqni’ beserta syarahnya dan Bulughul Maram.
4. Sesudah shalat Ashar, beliau mengajarkan Kitabut Tauhid dan syarahnya. Kadang-kadang beliau membaca Musnad Ahmad atau Mushannat Ibnu Abi Syaibah atau al-Jawab ash-Shahih liman Baddala Dienal Masih.”

Syaikh Muhammad bin Qasim berkata, “Syaikh Muhammad bin Ibrahim sangat menghendaki para murid rutin menghafal matan-­matan dengan sungguh-sungguh, tidak setengah-setengah. Tidak boleh seorang murid berpindah dari matan satu ke matan beri­kutnya kecuali setelah betul-betul menghafal dan memahami matan yang awal. Karena itulah seorang murid yang sungguh-sungguh, baru lulus setelah menempuh waktu selama 7 tahun.”

Tugas- Tugas Yang Beliau Emban
Di antara tugas-tugas yang pernah beliau emban adalah:
1. Kepala Darul Ifta’.
2. Kepala Kementerian Kehakiman
3. Direktur Pendidikan Tinggi dan Menengah
4. Rektor Universitas Islam Madinah
5. Direktur Perguruan Para Wanita
6. Ketua Majelis Tinggi Rabithah
7. Rektor Sekolah Tinggi Kehakiman
8. Khathib Jami’ Kabir dan ‘Iedain serta Imam Masjid Syaikh Abdullah

Kegigihan Beliau Dalam Berdakwah
Beliau memulai kehidupan dakwahnya sejak masih muda. Pada tahun 1345 beliau diutus oleh Malik Abdul Aziz untuk berdakwah di daerah Ghathghath yang merupakan markas kelom­pok Ikhwan yang dulunya berjihad bersama Malik Abdul Aziz, tetapi kemudian mereka memiliki ijtihad-ijtihad yang menyelisihi para ulama dan pemikiran­-pemikiran yang berlebihan.

Beliau begitu memperhatikan keadaan para da’i. Di antara para murid beliau yang menonjol dalam dakwah adalah Syaikh Abdullah al­-Qar’awi yang berdakwah di daerah Jazan. Syaikh Muhammad bin Ibrahim Rohimahullah mendukung sepenuh­nya dakwah Syaikh Abdullah al­Qar’awi secara moril dan materiil.
Beliau begitu gigih berusaha mempertemukan para da’i Tauhid dan Sunnah dari seluruh penjuru dunia pada waktu musim haji. Beliau dengarkan perkembangan dakwah mereka dan beliau beri­kan arahan dan nasihat untuk perkembangan dakwah mereka.

Beliau adalah Kepala Ma’had Islami di Nigeria dan sekaligus pembina penyebaran dakwah di Afrika.
Beliau memantau perkem­bangan markaz-markaz Islam di Eropa dan memberikan arahan-­arahan ketika mereka menyam­paikan permasalahan-permasa­lahan mereka kepada beliau.
Beliau mendirikan Lembaga Penerbitan Dakwah dengan nama Mu’assasah Dakwah Islamiyah pada tanggal 23 Jumada Tsaniyah 1384 H.

Dalam dakwahnya beliau Rohimahullah mengikuti pokok-pokok dakwah al-Imam al-Mujaddid Syaikh Muhammad bin Abdul Wahhab. Di antaranya menanamkan aqidah Tauhid dalam jiwa, melarang kesyirikan, mengajak berpegang teguh dengan Sunnah dan meme­rangi bid’ ah, menyerukan pene­gakan syari’at Islam di dalam semua segi, mendidik jiwa dan menyucikannya, ittiba’ kepada generasi pendahulu (sahabat, tabi’in, tabi’ut tabi’in serta ualama-ulama terdahulu) yang shalih, memerintah kepada yang ma’ruf dan melarang dari yang mungkar, dan selalu loyal kepada para waliwul amr dari Keluarga Su’ud (penguasa Saudi Arabia) yang telah membela dakwah dan menegakkan syari’at

Sifat-sifatnya
Beliau memiliki hafalan yang luar biasa. Beliau menghafal matan setelah membaca tiga kali atau dua kali. Demikian juga, beliau memiliki kecerdasan dan kejelian yang mengagumkan. Beliau bisa meraba hakikat segala permasalahan yang diajukan. Tidak pernah terpedaya aleh makar ataupun tipu daya.
Beliau dikenal dengan keikh­lasannya. Tidak pernah menceri­takan amalan-amalan yang beliau kerjakan, meskipun begitu banyak.

Beliau Rohimahullah masyhur dengan kebersihan hatinya. Tidak pernah dendam kepada siapa saja yang berbuat kurang baik kepadanya. Sebagaimana beliau dikenal pem­berani dalam menyampaikan kebenaran, siapapun yang beliau hadapi.

Beliau sangat menjauhi ghi­bah, hal itu dikenal dari beliau sejak usia dini hingga meninggal­kan dunia, beliau juga dikenal dengan kewara’annya, menjauhi hal-hal yang syubhat.
Beliau banyak berdzikir dan istighfar, banyak bermunajat kepada Allah hingga berlinang kedua matanya, demikian juga beliau selalu shalat malam dalam keadaan mukim maupun safar.

Pujian Para Ulama Kepadanya
Syaikh Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz berkata, “Aku menyak­sikan dari beliau amalan-amalan yang bermanfaat bagi kaum mus­limin, ghirah terhadap Islam, dan membantah musuh-musuh Islam. Semoga Allah mencurahkan pahala yang berlimpah kepadanya. Beliau banyak menasihati para penuntut ilmu agar berdakwah ilalloh, memerintah kepada yang ma’ruf, dan melarang dari yang mungkar dengan hikmah, mau’izhah hasanah, dan jidal dengan cara yang baik. Beliau seorang yang luas ilmunya, banyak takut kepa­da Allah, jeli pemahamannya, kebaikan dan keutamaannya sangat banyak.”

Syaikh Muhammad al-Amin asy-Syinqithi Rohimahullah berkata, “Kami mengetahui dari beliau keluasan ilmu, kesempurnaan akal, kesem­purnaan hikmah. dan kesabaran yang tidak ada bandingannya. Beliau sesuai yang aku yakini dan pastikan -walaupun aku tidak akan mentazkiyah seorang pun atas Allah- termasuk arang-orang yang langka dalam keilmuan, kesabaran, akal, dan hikmah, Kami mengharap agar Allah menerima keshalihan amalannya, membalasnya dengan kebaikan, meninggikan derajatnya di akhirat sebagaimana Dia telah meninggikannya di dunia.”

Syaikh Sa’di Yasin berkata, “Beliau telah menempuh jalan para imam kita dari para ulama generasi pendahulu yang shalih. Ketika aku mendengar beliau berfatwa, seakan-akan aku mendengar fatwa Sufyan bin Uyainah atau Ibnu Ulayyah atau Ibnu Abi Dzi’bin.”

Murid-muridnya
Di antara murid-murid beliau: Syaikh Abdul Aziz bin Abdullah bin Baz, Syaikh Abdullah bin Muham­mad bin Humaid, Syaikh Abdur Rahman bin Qasim, Syaikh Abdullah bin Muhammad al-­Qar’awi, Syaikh Abdul Aziz bin Nashir ar-Rusyaid, Syaikh Abdul Lathif bin Ibrahim Alu Syaikh, Syaikh Abdul Malik bin Ibrahim Alu Syaikh, Syaikh Abdul Aziz bin Muhammad bin Ibrahim Alu Syaikh, Syaikh Ibrahim bin Muhammad bin Ibrahim Alu Syaikh, Syaikh Shalih bin Ghushun, Syaikh Shalih bin Muhammad al-Luhaidan, dan masih banyak lagi selain mereka.

Di antara tulisan-tulisan beliau:
Majmu’ Fatawa dan Rasailnya yang diterbitkan dalam 13 jilid, al-Jawabul Wadhih al­Mustaqim, Tahkimul Qawanin, Nashihatul Ikhwan fir Raddi ala Ibni Hamdan, al-Jawabul Mustaqim fi Naqli Maqami Ibrahim, Tuhfatul Huffazh wa Marji’ul Qudhat wal Muftiin wal Wu’azh, dan Nazham Ilmi ‘ala Muqaddimah al-Inshaf.

Wafatnya
Syaikh Muhammad bin Ibrahim Alu Syaikh Rohimahullah wafat di Riyadh pada pagi hari Kamis 24 Ramadhan tahun 1389 H dan dimakamkan di Riyadh. Semoga Allah meridhainya dan menempat­kannya dalam keluasan jannah­Nya.